Bukinist organizoi mini-konkursin “Jep përshtypjen për veprën që ju ka pëlqyer nga Gabriel Garcia Marquez. Në garë morën pjesë disa lexues, por mes tyre Bukinist ka përzgjedhur Jona Sijarina, për përshtypjen që ka bërë për romanin “Dashuri në kohërat e kolerës”. Bukinist ka përzgjedhur dhe po publikon më poshtë edhe përshtypjet e disa prej lexuesve të tjerë, të cilat ju ftojmë ti lexoni si më poshtë:
Përshtypja fituese e konkursit, nga Jona Sijarina për romanin “Dashuri në kohërat e kolerës”
Personazhet kryesore të romanit janë Florentino Ariza dhe Fermina Daza. Florentino dhe Fermina bien në dashuri në rininë e tyre. Një marrëdhënie sekrete lulëzon mes të dyve me ndihmën e tezës së Ferminës Escolastica. Ata shkëmbejnë disa letra dashurie. Megjithatë, pasi babai i Ferminës, Lorenzo Daza, zbulon për të dy, ai e detyron vajzën e tij të ndalojë menjëherë Florentinën. Kur ajo refuzon, ai dhe vajza e tij lëvizin me familjen e gruas së tij të vdekur në një qytet tjetër. Pavarësisht distancës, Fermina dhe Florentino vazhdojnë të komunikojnë nëpërmjet telegrafit. Megjithatë, pas kthimit të saj, Fermina e kupton se marrëdhënia e saj me Florentino nuk ishte gjë tjetër veçse një ëndërr pasi ata ishin praktikisht të huaj; ajo e thyen angazhimin e saj te Florentino dhe i kthen të gjitha letrat e tij.
Një hero i ri dhe i suksesshëm kombëtar, Dr Juvenal Urbino, takon Ferminën dhe fillon ta gjykojë atë. Pavarësisht nga mosdashja e saj e parë e Urbino, Fermina jep bindjen e babait të saj dhe sigurinë dhe pasurinë që Urbino ofron, dhe ata u martuan. Urbino është një mjek i përkushtuar për shkencën, modernitetin dhe “rendin dhe përparimin”. Ai është i angazhuar në çrrënjosjen e kolerës dhe në promovimin e punëve publike. Ai është një njeri racional, jeta e të cilit është e organizuar pikërisht dhe që në masë të madhe e vlerëson rëndësinë dhe reputacionin e tij në shoqëri. Ai është një lajmëtar i përparimit dhe modernizimit.
Edhe pas angazhimit dhe martesës së Ferminës, Florentino u betua që të qëndronte besnik dhe të priste atë. Megjithatë, premtimi i tij merr më shumë nga ai. Edhe me të gjitha gratë me të cilat ai është, ai siguron që Ferminan nuk do ta gjejë kurrë. Ndërkohë, Fermina dhe Urbino rriten së bashku, duke kaluar vite të lumtura dhe të pakënaqur dhe duke përjetuar të gjithë realitetin e martesës. Në një moshë të moshuar, Urbino përpiqet të marrë papagallin e tij manar nga pemën e tij të mangogut, vetëm të bjerë nga shkallët në të cilën ai po rrinte në këmbë dhe vdiq. Pas funeralit, Florentino shpall dashurinë e tij për Ferminën edhe një herë dhe i thotë asaj se ai ka qëndruar besnik ndaj saj gjatë gjithë këtyre viteve. Së pari, ngurrues në fillim për shkak të përparimeve që i bëri një të veje të re, Fermina përfundimisht i jep atij një shans të dytë. Ata përpiqen të jetojnë së bashku, pasi kanë jetuar dy jetë veç e veç për më shumë se pesë dekada.
Funksioni i Urbinos në romanin është në kontrast me Florentino Ariza dhe dashurinë e tij arkaike dhe me dashuri romantike. Urbino provon në fund të mos ketë qenë një burrë plotësisht besnik, duke rrëfyer një çështje për Ferminën shumë vite në martesën e tyre. Ndonëse romani duket se sugjeron se dashuria e Urbino për Ferminën nuk ishte kurrë aq shpirtërisht e djegur sa Florentino Ariza, kjo gjithashtu e komplikon përkushtimin e Fiorentos duke kataloguar trysnitë e tij të shumta, si dhe disa dashuri potencialisht të sinqerta. Deri në fund të librit, Fermina vjen të njohë mençurinë dhe pjekurinë e Florentenit, dhe dashuria e tyre lejohet të lulëzojë gjatë moshës së tyre të vjetër.
POGRADEC – ALBANIA – “Kujtim kurvash të trishta”
Kujtim kurvash të trishta, – një roman realist dhe me nuanca romantizmi. Në qendër të historisë qëndron personazhi i cili në ditëlindjen e tij të 90-të dëshiron të gjejë atë që se ka përjetuar kurrë në gjithë jetën e tij, dashurinë.
Romani, përveç dashurisë si përjetim, vë në skenë dhe dy etapa të rëndësishme të jetës së njeriut; rininë dhe pleqërinë.
Personazhi i cili kishte shpenzuar gjithë jetën e tij duke u dëfryer dhe duke shpenzuar para, kohë dhe asnjëherë ndjenja pa ndërtuar raporte me femrat duke u nisur nga dashuria ose emocionet. Kërkon që të gjejë dashurinë shumë vonë, atëherë kur gjithçka është konsumuar.
Ai e vuan faktin që ka hedhur poshtë gjitha vitet e jetës së tij pa pasur pranë dikë që t’i japë ngrohtësi dhe dashuri.
Në momentin që njeriu kupton se çfarë ka bërë me jetën e tij është vonë: Morali i kësaj kryevepre është që të mos e shpenzojmë jetën pa dashur dhe pa na dashur”.
Energjia shpirtërore që na lidh me personin tjetër është më e madhe sesa dëshira mishtore dhe fizike
Klara Kita -‘Njëqind vjet vetmi’
‘Njëqind vjet vetmi’ është një portë që hapet nga vetmia jote për në vetminë e njerëzve të tjerë. Është një rrëfim emocionues dhe kurioz i jetëve të mbushura me ngjarje,fjalë,vuajtje dhe më pas me një fund ku azgjë nuk ka më vlerë. Është një ndërthurje ndjesish që të transporton në realitetin e personazheve dhe aty kupton që në këtë jetë ç’do rrugëtim ka të njejtin destinacion. Në fund azgjë nuk ka më vlerë.
Domeniko Kurti -‘Njëqind vjet vetmi’
‘Njëqind vjet vetmi’ është roman i shkuar në një e tashme e ardhme ku kohët i vendosim përballë pasqyrës. Të dish dhe mos të kesh guxim të bësh. Kryevepër.
Si Si – Dashuri në kohërat e kolerës
Dashuri në kohërat e kolerës është një kryevepër e cila flet për dashurinë; atë shpirtërore, e cila zgjat në jetë të jetëve dhe dashurinë e mishit, e cila konsumohet me shumë dëshirë e në fund nuk të mbetet asgjë përveç zbrazëtisë e kotësisë. Një libër i veçantë, i cili të përçon një mesazh të fortë dhe të bën të besosh që në dashuri, ku çdo gjë mund të ndodhë, mjafton të kesh durim dhe shpresë!
Adela Osmenaj – Njëqind vjet vetmi
I pakrahasueshem me asnjë roman tjetër në llojin e tij; i shkruar jo vetëm nga autorë të tjerë, por edhe nga vetë Gabriel Garcia Marquez! Një realitet magjepsës që të bën të ndjesh fuqishëm kundërshtitë e natyrës njerëzore, të mirën e të keqen, të renë e të vjetrën, dëshirën e madhe për të ndryshuar dhe nga ana tjetër varësinë ndaj zakoneve e traditës.
Në këtë roman endesh në një kohë pa kohë, mes personazhesh që përsërisin njeri tjetrin, jo vetëm në emra, por edhe në gabime. Magjia e tij qëndron në faktin se si nderthur te pabesueshmen dhe realitetin.
Fundja, me të tilla kontradikta ndeshemi nga pak të gjithë në “fshatin” ku jetojmë, qoftë ky i quajtur Makondo, Tiranë apo çfarëdo emri tjetër.
Laura Skënderasi – Dashuria në kohërat e kolerës
Është interesante dhe veçanërisht e habitshme se si ndonjëherë ndjenjat ashtu të mpleksura me njëra-tjetrën, mund të qëndrojnë në majat e piedestaleve, ku thuren lavde e të përjetëzohen.
“Dashuria në kohërat e kolerës”nuk është thjesht dhe vetëm një histori e çiftit Fermine dhe Urbino, përkundrazi: është një miksim fantazie, ndjenje, ideali dhe natyrisht grimcash kohe. Është një vepër ku gjeniu letrar i Markez duket se ka gjetur ringjallje në një formë dimensionale mjaft ndryshe.
Një pranëvënie kundershtie që në titull bëhet dëshmitare-pasqyrë e një historie për të cilën koha duket se ndalet po aq sa rrjedh pambarimisht mes faqesh. Një dashuri e kristalizuar pas mureve të lashtë të kohës, e gdhendur nën pemën e oborrit te rinisë dhe e përjetësuar nga ëndërra, është tashmë mekanizmi që do të krijojë këtë fabul.
Gjetje artistike thellësisht të veçanta, stil që gjithnjë e më tepër të kujton shkronja të humbura mes kohës kur dashuria dhe kolera ecnin paralelisht, e në fund, një përrallë që rrallëkush veç Markez do e sillte kaq mjeshtërisht. Idealet i kanë emrat dhe Markez i ka shkruar ata pas çdo ndjenje të një dashurie kolere!
Veprat e Gabriel Garcia Marquez i gjeni tek linku Këtu ose telefononi tek: 044508282